Wijkagent Desiree: ‘Ik vind het een geweldig vak.’ 

Desiree Groenland is al 21 jaar werkzaam in het basisteam Midden-Schieland in Rotterdam. Zij werkt nu als wijkagent in de wijk Schiebroek. Vroeger wilde ze boerin worden, na de middelbare school besloot ze de verpleging in te gaan, maar de belangstelling voor de politie is altijd gebleven. Toen haar twee kinderen wat ouder waren, besloot ze alsnog bij de politie te gaan. In 2000 begon ze aan de surveillantenopleiding en na drie maanden mocht ze overstappen naar de agentenopleiding. Daar heeft ze geen seconde spijt van gehad, want het heeft haar gebracht waar ze nu is. Zij vertelt deze week over haar ervaring als wijkagent. 

Door Kim van Driessen

Aandacht voor de wijk 
Desiree was vanaf de eerste dag van de politieacademie volledig overtuigd: ‘ik vind het een geweldig vak.’ Dit enthousiasme neemt ze mee in haar werk als wijkagent. Haar taken zijn heel breed. ‘Feitelijk maak je deel uit van een team en de daarbij behorende taken en voorkomende werkzaamheden.’ Ze maakt surveillance rondes door haar wijk en als er een melding is in de buurt rijdt ze daar heen. ‘Als wijkagent kan je iets meer aandacht besteden aan de diverse problemen die er in een wijk spelen.’ Daarnaast is zij ook het aanspreekpunt voor burgers en onderhoudt ze het contact met netwerkpartners zoals de gemeente, woningbouwverenigingen en scholen. 

Het resultaat van samenwerken met collega’s 
Het contact met collega’s verloopt voor Desiree goed. ‘We weten precies van elkaar wie waar de meeste expertise in heeft en daarin ondersteunen we elkaar.’ Naast dat dit contact goed verloopt, vindt zij het contact met collega’s ook een van de leukste dingen aan haar werk. ‘Het samenwerken, de humor, de mooie resultaten die we met elkaar behalen.’ Deze drie punten hangen allemaal samen met de goede contacten tussen de agenten. Desiree geeft een mooi voorbeeld van een situatie waarin het goede contact van belang was. ‘Er belde een netwerkpartner van een zorginstelling met de melding dat een meneer opgenomen moest gaan worden en dat de hulp van politie was gewenst. Na diverse telefoontjes en hier en daar wat regelen is het uit huis halen van deze meneer vlekkeloos verlopen. De partner van de zorginstelling was heel blij en zeer tevreden over de politie inzet. Dat is fijn om te horen. Alle partijen waren blij en daar gaat het om!’ Dit voorbeeld laat mooi zien dat het onderling contact tussen agenten en het contact met de ketenpartners van groot belang is. 

De contactpersonen van de scholen kennen haar dan ook goed en zij weten haar te vinden. Dit goede contact met scholen zorgt er voor dat het voor Desiree makkelijker is om de jeugd aan te spreken. Het contact zoeken met jeugd en andere wijkbewoners vindt ze erg leuk. ‘Soms zijn deze gesprekjes gezellig en gaat het feitelijk ”nergens” over, en de volgende keer hoor je weer informatie waar je wat mee moet. 

Teleurstelling en verdriet horen ook bij het vak 
Zaken gaan helaas niet altijd zoals gehoopt, zo ook voor wijkagenten. Dit zorgt voor teleurstelling, maar Desiree probeert altijd klaar te staan voor de bewoners van haar wijk. Daarnaast leidt de schrijnende situaties in sommige gezinnen soms tot vervelende situaties voor kinderen. ‘Dat blijft altijd verdrietig.’ Net als slechtnieuwsgesprekken. Desiree vertelt dat zij een jong meisje op de hoogte heeft moeten stellen van het overlijden van haar moeder. ‘Hoe vertel je dat…elke manier is de verkeerde manier…want dit hoor je natuurlijk niet te moeten vertellen.’ Dit hoort helaas ook bij het werk van een wijkagent. ‘Er zijn tal van situaties te bedenken die je bijblijven.’ 

Trots op contacten, resultaten en mooie gesprekken 
Toch heeft Desiree met name positieve ervaringen als wijkagent waar zij trots op is. ‘Waar ik trots op kan zijn is, als we als team een melding naar een goed einde kunnen brengen.’ Desiree benoemt de voorbeelden van het vangen van een ‘boef’ of het voeren van een mooi gesprek waarmee ze iemand de benodigde hulp kan bieden. Toen Desiree jeugdagent was in het Oude Noorden van Rotterdam had ze samen met haar collega veel mooie contacten. ‘Door diverse omstandigheden veranderden de werkzaamheden waardoor we sommige kinderen niet meer of minder zagen.’ Dit vond zij erg jammer, maar de kinderen vergaten haar niet! Ze voerde een controle uit in de wijk en een man fietste voorbij met een jongetje achterop. Dit jongetje had ze geregeld gesproken en geholpen, maar zag ze nu helaas niet meer. ‘Toen hij mij ontdekte riep hij heel hard over straat: ‘’DESI… IK HEB JE ZO GEMIST!” Dan smelt je toch en weet je dat je goed bent geweest!’. Dit voorbeeld laat heel mooi zien hoe Desiree gewaardeerd wordt en het verschil weet te maken als agent!