Ellen Huisman (wijkagent_oudenoorden3) is sinds 2018 wijkagent in het Oude Noorden te Rotterdam. In 1993 is zij begonnen bij de politie en heeft zij eerst op de noodhulp gezeten en is ze ook nog praktijkbegeleider geweest. Zij gaat deze week vertellen over haar ervaring als wijkagent!
Geschreven door Kim van Driessen
Een mooie politieloopbaan
Ellen wilde een baan waarin zij iets kon betekenen voor de samenleving en mensen kon helpen. Toen ze in gesprek ging met een kennis die werkzaam was bij de politie, wist ze het zeker: ‘Ik moest gaan solliciteren.’ En zo geschiede. ‘Ik heb de interne politieopleiding in Lochem gedaan en dat was veel gebaseerd op theorie en kennis.’ Ellen vertelt dat er veel werd getraind met acteurs en op het oefenterrein vonden praktijkopdrachten plaats. ‘Je ervaart pas echt in de praktijk hoe je reageert als er geweld tegen je wordt gebruikt of als je bij een overleden persoon staat. In de praktijk blijkt dan ook of de politie het geschikte beroep voor je is.’ Na de opleiding is ze aan de slag gegaan bij de noodhulp en als jeugdagent, maar de politieopleiding heeft altijd een rol gespeeld in haar carrière. Twaalf jaar lang heeft zij gewerkt als praktijkbegeleider. ‘Mijn taak was om studenten die de politieopleiding doen in de praktijk te begeleiden en opleiden. Ik heb in die jaren dus best wel veel politiemensen opgeleid.’ Zo maakt ze niet alleen zelf het verschil als agent, zij heeft anderen ook geleerd hoe zij het verschil kunnen maken.
Een kijkje in de dag van Ellen
Ellen begin elke dienst met een briefing. ‘Daarna kijk ik welke meldingen er tijdens mijn afwezigheid in de wijk zijn geweest en of ik daarin nog iets kan betekenen.’ Als wijkagent is draag Ellen namelijk de zorg voor de veiligheid van haar wijk. Ook onderhoudt ze contacten met de wijkbewoners en netwerkpartners. ‘Hierbij moet je denken aan de gemeente, ondernemers of een directeur van een school.’ Vervolgens leest ze ook haar mails, want ze ontvangt regelmatig mails van mensen uit haar wijk die met een wijkagent willen spreken. ‘Hierna ga ik met een andere wijkagent of solo de straat op, met de auto of lopend of op de fiets.’ In de wijk doet ze verschillende dingen. Zo haat ze langs bij bewoners, het wijkgebouw of ondernemers. Ook moet ze geregeld vergaderingen bijwonen met de gemeente of woningbouwverenigingen. Mocht er een evenement of voetbalwedstrijd zijn, kan ze daar ook voor ingezet worden. Een belangrijk onderdeel is het contact leggen met de jeugd, wat ze op verschillende pleinen in haar wijk doet. ‘Verder zijn we op straat ook beschikbaar voor de meldkamer en kunnen we een melding krijgen.’ Soms gaat Ellen niet haar wijk in tijdens haar dienst, dan zit ze op het bureau als Aco. ‘Je stuurt dan de collega’s op straat aan en bent ondersteunend voor de collega’s op straat.’
Wijkagent, familieagent en ambassadrice
Ellen is niet enkel wijkagent. Ze is ook ambassadrice voor de afdeling Werving en Selectie van de politie en ze vervult een rol als familie agent.
‘Als familie agent heb je nauwe contacten met de familie van slachtoffers van bijvoorbeeld een dodelijke aanrijding of een persoon die zelfmoord heeft gepleegd.’ Als wijkagent wordt Ellen regelmatig geconfronteerd met de dood en dit aan de nabestaanden moeten vertellen is niet leuk. Het werk als familie agent is dan ook zwaar, maar heel mooi. Als eerste aanspreekpunt voor de familie kan zij hen steunen en helpen. ‘Ze kunnen met alle vragen bij je terecht. Wij zorgen ervoor dat ze op de hoogte gehouden worden over de zaak of zorgen ervoor dat ze de persoonlijke bezittingen van het slachtoffer zoals een telefoon terugkrijgen.’
Goed contact is cruciaal
Ellen is het aanspreekpunt voor de bewoners van haar wijk en kan hen helpen door ze door te verwijzen naar de juiste netwerkpartner. ‘Ik geef de bewoners mijn kaartje met daarop mijn emailadres en soms ook mijn telefoonnummer. Zo kunnen ze mij rechtstreeks bereiken.’ Dit contact ziet Ellen als een cruciaal onderdeel van haar werk en het leidt tot mooie resultaten. ‘Een tijd geleden kwamen er veel klachten over een groep jongeren uit de wijk die volgens omwonenden veel overlast veroorzaakten en dat met name in de avond- en nachtelijke uren.’ Echter bleek dit verhaal twee kanten te hebben, want de jongeren vertelde Ellen dat zij ‘s avonds soms met water of bier werden bekogeld. ‘Ik heb dit besproken met de jongerenwerkers uit mijn wijk en we hebben toen een bijeenkomst geregeld voor de bewoners en jongeren uit de wijk.’ Hier kwamen de bewoners en jongeren samen en konden zij beiden hun verhaal doen. Dit gesprek heeft zijn vruchten afgeworpen, want hierna was de overlast verminderd. ‘Het is belangrijk om in gesprek te blijven met mensen en bijvoorbeeld jongeren uit te leggen waarom mensen last van ze hebben in plaats van ze gelijk weg te sturen zonder uitleg waarom. Communiceren is heel belangrijk om te verbinden en tot oplossingen te komen.
Onwijze moeders
Een voorbeeld van goede communicatie tussen de politie, netwerkpartners en bewoners, is het project Onwijze moeders. Dit project in Ellen haar wijk is een samenwerking tussen de gemeente, jongerenwerkers en basisscholen. ‘Een keer maand ontbijten we met de moeders uit de wijk.’ Er worden dan verschillende onderwerpen besproken, zoals sexiting, lachgas of vuurwerk. Moeders kunnen ook zelf een onderwerp aandragen, zodat zij hier meer over kunnen leren. Op deze wijze worden de jongeren ook bereikt. ‘Er ontstaan ook mooie gesprekken waar er wederzijds begrip door kan ontstaan.’ Ellen is erg enthousiast over dit project. Helaas is door COVID-19 dit project stil gelegd, maar ze hoopt dat het snel weer opgepakt wordt.
Het verschil maken
‘Het mooiste aan het werk vind ik het contact met de mensen en de afwisseling.’ Ellen benoemt dat de werkdag ook nooit saai is, aangezien ze geen idee heeft wat de dag gaat brengen. ‘Je kunt een rustige dienst hebben maar het kan ook zo zijn dat je iemand moet reanimeren of bij een schietpartij staat.’ Als wijkagent kan zij net iets meer betekenen voor de burgers dan andere politieagenten. ‘Als er in mijn wijk een eenzame oudere is of iemand met psychische problemen of een drankprobleem probeer ik af en toe even langs te gaan en een praatje te maken met deze persoon. Zo kan ik dan gelijk checken hoe het met diegene gaat.’ Ellen is erg trots op het werk wat ze kan verrichten en op de grote politiefamilie waar zij onderdeel van is. ‘En op alle collega’s die dag en nacht in de frontlinie staan.’ Een betrokken wijkagent zoals Ellen, is iets waar vele wijkbewoners ook trots op zullen zijn!