Sinds juni 2020 is Anouk wijkagent in de wijk Ussen in Oss (@wijkagenten_ussen). Hier is ze samen met collega en maatje Ruud het aanspreekpunt voor de inwoners.
Ze vertelt dat ze inmiddels al zo’n twintig jaar politiewerk doet: ‘Ik ben in 2002 begonnen als politiesurveillant bij de politie in Tilburg. Later ben ik doorgestroomd als agent in Breda. Het werk was heel afwisselend. Ik heb veel voetbal en evenementen gedraaid en heb veel ervaring opgedaan in deze steden.
Toen werkten we op een andere manier binnen de organisatie en waren de werkprocessen nog gescheiden. In Tilburg werkte ik op een noodhulpteam, dat alleen 112-meldingen reed. Andere problematieken werden gedraaid vanaf de basisteams. Nu is dat helemaal anders ingericht en doen we alles vanaf het eigen basisteam. Toen vond ik dat heel tof, want ik heb veel ervaring opgedaan.’
Vanuit Tilburg is Anouk overgestapt naar Oss, basisteam Maasland. ‘Ik heb verschillende functies vervuld, bijvoorbeeld enkele jaren werkzaam geweest als horeca- en evenementencoördinator. Ik kreeg veel energie van het netwerken en gezamenlijk kijken naar de veiligheidsproblematiek die daarbij komt kijken. Het gekend en gekend worden is echt leuk!’
Wijkagent anouk:
Samen met maatje Ruud is ze het aanspreekpunt voor de inwoners van de wijk Ussen in Oss
Vanaf 2020 werkt ze dus als wijkagent in de wijk Ussen. ‘Dit doe ik echt met veel plezier. Ik ben actief werkzaam en zichtbaar in de wijk en als er zich iets voordoet in de wijk probeer ik meteen aan te sluiten en in gesprek te gaan met de bewoner.’
Energie
De enthousiaste wijkagente vertelt dat ze door haar vader met het politiewerk is opgegroeid. ‘De reden was voornamelijk, dat klinkt heel cliché, dat weet ik, “boeven vangen”. De spanning, de geen 9-tot-5-baan, niet weten wat je die dag gaat doen, wat er op je pad komt.’
‘Nu als wijkagent ben ik verantwoordelijk voor de veiligheidsproblematiek binnen mijn wijk. Ik ben samen met mijn maatje Ruud het aanspreekpunt voor de bewoners en netwerkpartners binnen ons gebied. Zoals gezegd, gekend en gekend worden in de wijk vind ik het belangrijkste. Dat als er iets speelt, de inwoners me weten te vinden. Dat ik de juiste partners in positie kan brengen om aan een goede oplossing te werken. Ik werk dan ook veel samen met partners.
Waar ik energie van krijg, is dat ik stappen kan zetten waar een bewoner geen uitweg meer ziet. Dat ik het juiste kan doen waardoor die persoon weer lucht krijgt. Waar ik het gevoel krijg iets te kunnen betekenen.’
Buiten het wijkagentschap is ze nog steeds gewoon werkzaam binnen het basisteam Maasland in de basispolitiezorg. ‘De afwisseling vind ik het leukste. De ene keer sta ik bij een evenement of ben ik werkzaam in de horeca om de openbare orde in de gaten te houden; de andere keer ben ik druk bezig met een casus uit mijn wijk. Dit kan bijvoorbeeld een huiselijk geweldzaak of woninginbraak zijn. Door de afwisseling binnen mijn werk heb ik eigenlijk de leukste baan die er is!’
Lastige kanten
Het politiewerk is niet altijd alleen maar leuk en Anouk signaleert belangrijke dingen: ‘Het lastigste binnen mijn werk zijn vaak casussen waarbij kinderen slachtoffer worden. Een heftig verkeersongeval waarbij kinderen ernstig gewond raken of slachtoffer zijn van een misdrijf. Dat zijn vaak de casussen die dan ook blijven hangen.’
‘Ik ben ooit betrokken geweest bij een melding van een zelfdoding. Een persoon had zich van het leven beroofd. Toen wij poolshoogte gingen nemen bij het woonadres van de persoon, troffen wij het levenloze lichaam aan van het kindje van deze persoon. Dat was toen een heftige casus, die je ook niet meer vergeet.
‘Waar ik de afgelopen jaren een grote verandering in zie, is de vele aandacht van casussen van personen met verward gedrag in de wijk. Hier worden we nog heel vaak voor gebeld. Van bijvoorbeeld mensen die hun huisraad buiten hun woning gooien, mensen die zichzelf wat aan willen doen en dementerende mensen. De zorg voor deze kwetsbare mensen is veelal geen politietaak, aangezien veel mensen met verward gedrag die met de politie in aanraking komen niet of nauwelijks overlastgevend, crimineel of gevaarlijk zijn. Toch wordt de politie daarvoor vaak gebeld en we zien nog veel mensen die de grip op hun leven (dreigen) kwijt (te) raken. Het is daarom belangrijk om verder te gaan in de ingeslagen weg van lokale samenwerking om te komen tot een goedwerkende aanpak. Goede zorg en ondersteuning aan de voorkant kan veel leed voor de persoon zelf en de omgeving voorkomen. We zien verschillen in regio’s, maar zijn verheugd te zien dat de regionale samenwerkingsverbanden sterker worden en spreken de hoop uit dat daaruit de benodigde verbeteringen worden gerealiseerd.’
Daarom werkt de politie graag samen met gemeenten en zorgpartners die opvolging geven aan de meldingen. ‘We denken dat het echt nodig is om in elke wijk, naast de wijkagent, “bemoeizorg” te organiseren, zoals het concept de “GGD in de wijk”. Hulpverleners die er op af gaan, die reageren op de signalen die binnenkomen bij de meldpunten, om kwetsbare mensen, die niet zelf om hulp vragen, bij te staan en waar nodig te leiden naar zorg.’
Anouk is vooral ook trots op haar werk en de weg die ze bewandeld heeft binnen de Politieorganisatie. ‘Ik vind het leuk om mezelf te blijven ontwikkelen. Om telkens een nieuwe stip op de horizon te zetten. Ik ben als politiesurveillant begonnen en ben nu werkzaam als wijkagent. Nu probeer ik mezelf te ontwikkelen in de breedte, in het opbouwen van mijn netwerk en verdieping in het wijkagentschap.’
Volg Anouk en Ruud via Instagram via @wijkagenten_ussen!
