Andy Kraag begon bij het Korps Mariniers, waar hij veel verschillende functies bekleedde. Na twintig jaar bij Defensie maakte hij de overstap naar de Nationale Politie. Daar is hij nu hoofd van de Landelijke Recherche. Hij vertelt ons over zijn tijd bij Defensie, zijn werk bij de recherche en de overeenkomsten die hij tussen beide ziet.
In 1996 begon je bij Defensie. Hoe ben je daar terechtgekomen?
“Na het VWO ben ik bedrijfswetenschappen en accountancy gaan studeren in Groningen. Dat heb ik wel afgemaakt, maar ik vond het vreselijk. Ik kan me niet voorstellen dat ik dat soort werk elke dag zou moeten doen. Ik vond het studentenleven heel leuk, maar ik miste toch iets. Dat is iets wat heel veel jongens en meiden hebben die bij Defensie starten. Ze zijn op zoek naar iets extra’s: avontuur.
“Ik werkte achter een bar op Texel, als seizoenswerk. Daar werkten ook mariniers. Die mariniers hadden allemaal geweldige verhalen. Zo is het eigenlijk begonnen. Ik ben me in dat werk gaan verdiepen. Toen ben ik in het diepe gesprongen en heb ik de Praktische Officiers Selectie Test (POST) gedaan. Dat blijft na vele opleidingen toch het zwaarste wat ik tot nu toe heb gedaan. Ik was als studentje niks gewend, dus het was mentaal loodzwaar. Ik wist niet wat me overkwam. Als ik het nu zou doen, zou het heel anders zijn natuurlijk. Dat was mijn eerste kennismaking met het Korps Mariniers. Uiteindelijk werd ik op de een of andere manier toegelaten bij de opleiding en begon ik met mijn carrière bij Defensie. Ik vond het allemaal prachtig. Het voelde als een spannend jongensboek.”
Was je destijds ook al veel met gezondheid en je lichaam bezig?
“Als student ging ik vaak op stap en had ik de levensstijl van een typische student. Sterker nog, tijdens de POST liep ik voor de eerste keer hard. Daarom was het mentaal ook zo zwaar. Daar besefte ik wat een gezonde levensstijl en discipline met je doet. Uiteindelijk gaat het om je mentale kracht en niet om de grootte van je spierbal. Toen ik bezig was met de test, dacht ik dat het helemaal niks zou worden, omdat ik achteraan liep. Maar de mensen die je beoordelen kijken naar iets anders. Zij kijken vooral naar hoe je mentaal in elkaar zit: hoe je je gedraagt als je moe bent en of je onder hoge druk niet egoïstisch wordt. Daar zijn allerlei trucjes voor die ik inmiddels zelf ook ken. Die eerste keer onderga je dat gewoon.”
Hoe ziet jouw militaire loopbaan eruit?
“Ik startte dus bij het Korps Mariniers, vervolgens ging ik vrij snel naar de speciale eenheden. Ik heb ook nog bij de kikvorsmannen gezeten. Eigenlijk wilde ik alles doen, zo veel mogelijk. Ik wilde zo snel mogelijk PaKiCoBBE worden. Dat staat voor parachutist, kikvorsman, commando en bijzondere bijstandseenheid. Het was mijn doel om bij dat speciale clubje binnen de mariniers te komen. Uiteindelijk is dat ook allemaal gelukt. Dat was eigenlijk heel ongebruikelijk voor een officier.”
In 2013 kwam je voor het eerst in aanraking met werken bij de politie. Hoe ging dat?
“In 2013 ging ik naar de DSI (Dienst Speciale Interventies, red.). Dan zit je nog steeds bij Defensie, maar je werkt samen met de politie in het arrestatieteam. Ik was toen nog helemaal niet van plan om de overstap naar de politie te maken. Ik was op dat moment grootmajoor bij Defensie, dus het lag ook helemaal niet voor de hand. Ik heb bij de DSI in het arrestatieteam gezeten, eerst in het oosten en later in het midden van het land. Dan word je een soort afdelingshoofd, operationeel commandant, als er terreuroperaties zijn in Nederland. Dat vond ik geweldig werk. Ik heb 4 jaar bij de DSI gezeten, maar was nog steeds marinier. Door mijn werk binnen de DSI kwam ik in aanraking met de recherche. De arrestatieteams zijn vaak het sluitstuk van een groot complex recherche onderzoek. Het recherchevak maakte me nieuwsgierig en uiteindelijk vond ik het ook enorm boeiend en veelomvattend, dus ben ik in 2017 overgestapt.”
Heb je als militair het DNA om een goede politieagent te worden?
“Niet iedere militair is een goede politieagent en niet iedere politieagent is een goede militair. Het is geen wetenschap. Wat ik wel denk, is dat militairen en politieagenten eenzelfde soort drive hebben. Het start met een gevoel voor avontuur, maar de mensen die blijven hangen, zoeken ook naar zingeving. Ze willen ertoe doen en bijdragen aan de samenleving. Dat zie je zowel bij de politie als bij Defensie. Toch zijn er ook veel verschillen: het zijn verschillende organisaties met een andere cultuur. Niet goed of fout, maar het is gewoon anders.
“Bij de DSI kun je dat het beste vergelijken, omdat militair en agent daar samenwerken. Aan militairen merk je heel erg dat ze gewend zijn om in teamverband en grootschalig te werken. Dat zit in hun genen. Agenten werken veel vaker alleen. Ze staan in hun eentje op straat in een hele slechte wijk. Er is niemand die je helpt, je staat er alleen voor en moet jezelf redden. Ik zag heel duidelijk dat militairen dat niet gewend zijn. Een combinatie van die twee groepen is heel sterk. Je hebt dan the best of both worlds.”
Ben je zelf nog bij zaken betrokken of faciliteer je ze alleen?
“We draaien bij de recherche honderden onderzoeken, dus je bent niet bij elke zaak betrokken. Ik weet wel bij welke zaken ik betrokken moet zijn. Als het bijvoorbeeld een gevoelige terreurzaak is, word ik daar zeker bij betrokken. Ik trap geen deuren meer in, maar ben bij sommige zaken nog wel tot in detail op de hoogte. Ook mijn baas vraagt wat er precies aan de hand is. Dat gebeurt vooral bij zaken die gevoelig zijn. Daarnaast vind ik het ook gewoon gaaf om erbij betrokken te zijn en om met de rechercheurs mee te gaan. Ik kan geen leiding geven aan iets als ik er geen passie voor heb. Dit is qua inhoud de mooiste baan die ik ooit gehad heb gehad. Alles zit erin.”
Waar haal je de meeste voldoening uit?
“Ik vind het hele vak prachtig. Daar sta ik echt voor op ’s ochtends. Zingeving: ik heb echt het idee dat ik elke dag bijdraag aan iets. Dat is ook een van de redenen dat ik overgestapt ben. Ik heb vaak gesprekken met mensen van Defensie die misschien ook over willen stappen. Dan zeg ik: ‘Het is hier alsof je elke dag op uitzending bent.’ Ik, en de meesten met mij, vond op uitzending gaan het leukste bij Defensie. Je hebt dan elke dag het gevoel dat je werk ertoe doet. Dat heb je hier elke dag. Een andere reden is de mensen. Het werken met gedreven krijgers die ervoor gaan. Die alles op alles zetten om een crimineel binnen te halen. We willen geen bessenplukkers, maar jagers.”
Way to go Dear Sir !!
Een bezoek aan Curacao, St Maarten , Aruba , zou heel nuttig zijn , lokaal +regionaal sneeuwen wij hier onder ( decennia al) …..de unieke “”verbinding “” hier ooit gelegd is met de duistere wereld van de regio en China policies . Die ellende manifesteert zich nu schrijnend en dagelijks ….tot wanhoop van Den Haag …..
Rob Henriquez