De crisisinzet van de politie is naar recordhoogte geschoten. Levensbedreigende situaties rond verwarde personen leggen groot beslag op specialisten bij de politie, de politieonderhandelaars. Wie zijn ze?
Twaalfhonderd keer, gemiddeld meer dan drie keer per dag, werden er vorig jaar politieonderhandelaars ingezet voor het beëindigen van bijvoorbeeld een gijzeling. Weet je nog: café Petticoat in Ede?
De nationale politie heeft zo’n honderd politieonderhandelaars, die vaak als stille kracht opereren. Wist je dat ze zelfs een klimopleiding krijgen? Af en toe kan zo’n onderhandelaar dan bijvoorbeeld een hijskraan op om iemand te redden. Heb je springers, dan heb je immers soms ook klimmer nodig.
Onderhandelaars zijn communicatiespecialisten die een gijzelnemer of ander persoon die een dreiging vormt, ook voor zichzelf, met open armen en in burgerkleding verwelkomen. Letterlijk, om te tonen dat ze geen wapen dragen. Of het onderhandelen gaat natuurlijk telefonisch, zoals in Ede.
Een politieonderhandelaar (onder)handelt nooit alleen. Er zijn altijd ten minste twee en soms wel vijf onderhandelaars betrokken bij een crisissituatie. Eén voor het gesprek, de ander voor hulp en verbinding met de leidinggevende. In Ede? Daar waren vijf onderhandelaars.
De opleiding tot politieonderhandelaar duurt vijf weken. Psychologisch onderzoek, nabootsing van situaties, theorielessen, nog meer theorielessen… Jaarlijks zijn er maar twaalf plekken, dus met het aantal aanmeldingen – ruim honderd – is er een strenge voorselectie. Na die voorselectie gaat er weer slechts een selectief aantal kandidaten door. Waarna er ook weer afvallen. Zo waren er binnen de eenheid Den Haag vorig jaar veertig aanmeldingen. Acht agenten werden geselecteerd, vier mochten naar een testdag, twee vielen die dag nog af.
O ja. Politieonderhandelaars doen het specialistische werk naast hun reguliere functie. Vorig jaar waren er gemiddeld bijna vierhonderd incidenten per dag…
Bron: telegraaf.nl