Janny Knol is vanaf 1 maart 2024 de nieuwe korpschef van de Nationale Politie. En de eerste vrouw in deze functie, benadrukken de media. Een ‘mijlpaal voor genderdiversiteit’ wordt haar aanstelling door sommigen zelfs genoemd. Is dat echt zo?
Nee, dat is dus helemaal echt niet zo. Even terug in de tijd. Tetje de Jong (1918-1999) was de eerste betaalde vrouwelijke politiecommissaris en werd later plaatsvervangend korpschef. Zij was de eerste vrouw in die functie. Wie volgden? Annelore Roelofs, Anja Brink, Magda Berndsen…
Ja, maar zij waren regionale korpschefs. Die zijn lang zo belangrijk niet als de korpschef van de Nationale Politie. Heel misschien zou je dit kunnen denken en zelfs zeggen en dan nog: de Nationale Politie en daarmee de functie van landelijke korpschef bestaat pas sinds 2013.
Sinds de oprichting van de Nationale Politie in 2013 hebben vier korpschefs de leiding gehad. De eerste was Gerard Bouman, van 2013 tot 2016. Hij leidde de reorganisatie van de zesentwintig politiekorpsen naar één nationaal korps. Erik Akerboom volgde hem op, tot 2020. Na zijn periode als korpschef werd hij hoofd van de AIVD, de Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst. Henk van Essen nam het stokje van hem over en geeft dit nu door aan Janny Knol. Vijfentwintig procent van alle landelijke korpschefs kent is dus vrouw! En demissionair minister Yesilgöz van Justitie en Veiligheid, ook een vrouw, heeft haar voorgedragen.
Waarom doen we alsof het zo bijzonder is dat een vrouw nu korpschef is? Zodat we onszelf het mannetje voelen? Weet je wat wel bijzonder is? Haar carrière van agent bij de gemeentepolitie in Deventer tot korpschef van Nederland. En de manier waarop ze via ‘online engagement’ en ‘webcare’ politie en publiek dichter bij elkaar brengt. Go Knol!